يكى از اهالى رى خدمت امام هادى علیه السلام مشرف شد. حضرت پرسيد: كجا بودى؟ (آن مرد گفت:) به زيارت حسين علیه السلام رفته بودم. حضرت فرمود: بدان كه اگر قبر عبد العظيم در شهر خودتان را زيارت كنى، همچون كسى باشى كه حسين بن على علیه السلام را زيارت كرده باشد.
لَمّا دَخَلَ عَلَيْهِ بَعْضُ أهْلِ الرَّيّ: أيْنَ كُنْتَ؟ زُرْتُ الحُسَيْنَ علیه السلام ، قالَ: أمّا إنّكَ لَوْ زُرْتَ قَبْرَ عَبْدِ العَظيمِ عِنْدَكُمْ لَكُنْتَ كَمَنْ زارَ الحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ علیه السلام .
ميزان الحكمة، حدیث 7984
از سوره والشمس دلم شد آگاه
که از پی خورشید به ره آید ماه
یک روز پس از حسین عباس آمد
لا حول و لا قوۀ الا بالله
کسی که برای ما اندوهگین، و به خاطر ستمی که بر ما رفته غمگین باشد، نفس کشیدنش تسبیح است و غمخواریاش برای امور ما عبادت است.