تفسیر سورۀ مریم آیه ی49: فَلَّما اَعتَزَلَهُم وَ ما یَعبُدونَ مِن دونِ اللهِ وَهَبنا لهُ إسحاقَ و یَعقوب وَ کُلاً جَعَلنا نَبیّا (هنگامی که ابراهیم ع از آنان و آنچه غیر خدا می پرستیدند کناره گیری کرد ما اسحاق و یعقوب را به او بخشیدیم و هر یک را پیامبری بزرگ قرار دادیم) در این آیات حضرت ابراهیم ع یک جا شعار داد و یک جا عمل کرد در آیه ی 48 فقط شعار داد که من از شما و بت های شما کناره می گیرم اما در این آیه به شعار خود عمل کرد و واقعا از بت ها و بت پرستان فاصله گرفت و چون به حرفش عمل کرد خدا به او اسحاق و یعقوب را بخشید . پس خداوند پست و مقام ها را به شعار نمی دهد بلکه به عمل می دهد. آیه ی 50: وَ وَهَبنا لَهُ مِن رَحمَتِنا وَ جَعَلنا لَهَم لِسانَ صِدقٍ عَلیّا ( و از رحمت خود به آن ها عطا کردیم و برای آن ها نام نیک و مقام برجسته ای قرار دادیم) شاید اثر وضعی این کار حضرت ابراهیم ع که از بت و بت پرستان کناره گیری کرد این باشد که خداوند او را سر سلسله ی انبیا قرار داد و نامش را بلند مرتبه کرد در تفسیر روایی این آیه امام صادق علیه السلام فرمودند: مراد از این آیه علی ابن ابی طالب است چون وقتی خداوند ولایت خود را بر ابراهیم خلیل ع عرضه داشت ابراهیم ع گفت: پروردگارا این منسب را در ذریه ی من هم قرار بده خداوند دعای او را مستجاب کرد و به امیر المومنین علیه السلام این منسب و مقام را بخشید. چون پیغمبر از نسل حضرت اسماعیل ع و از تبار حضرت ابراهیم ع است و امیرالمومنین هم پسر عموی پیغمبر است و نسلش به حضرت ابراهیم ع بر می گردد. امام حسن عسکری علیه السلام فرمودند: منظور از (مِن رَحمَتِنا ) در این آیه رسول خدا ص و منظور از ( لِسانَ صِدقٍ عَلیّا) امیر المومنین علیه السلام است .