زهر نوشید وَ تب کرد محیط جگرش

گُر گرفت از عطش و سوخت همه بال و پرش

خشک شد جُلگه ی لب هاش و با خشکی لب

روضه می خواند به یاد لب خشک پدرش

باید امشب همه از شوق پر و بال شویم

تا عزادار عزادار چهل سال شویم

کاسه ای اشک بگیریم روی دست وَ بعد

راهی روضه ی پیغمبر گودال شویم

آن کسی که همه اش گریه ی عاشورا بود

آب می دید به یاد جگر سقا بود

چشمایش همه شب هیأت واویلا داشت

تا نفس داشت فقط گریه کن بابا بود
 

تلخی زهر به كامش عسل و قند آمد

بر لب پر تَرَكش مطلع لبخند آمد

جلوی چشم ترش كرببلا ظاهر شد

یا اَبِ یا اَبِ گفت و نفسش بند آمد

باز گریان غم هم نفسی باید شد

زائر مرغ غریب قفسی باید شد

باز یک عده جفا، زخم روی زخم زدند

از قضا باز عزادار کسی باید شد

امام العابدین خوش آمد

سیدالساجدین خوش آمد

به فرزند زهرا نور عین آمده

جهان را امام العالمین آمده

میلاد علی بن الحسین آمده

روح قرآن و دین خوش آمد

با قامت عصمت و حيا مى ‏آيد

با بانگ مناجات و دعا مى ‏آيد

ميلاد عبادت است يعنى سجاد

از سوى خدا به سوى ما مى ‏آيد

پيشانى آفتاب دارى، آرى

در ديده‏ ى جان گلاب دارى، آرى

گل نغمه ى نور، از كلامت جارى است

سجادى و عشق ناب دارى، آرى

امشب ای اهل دعا روح دعا می آید

پسر خامس اصحاب کسا می آید

مؤمنین گرد هم آیید به محراب دعا

صف ببندید که مولای شما می آید

مزارت بیت قرب داور ماست

بقیعت کربـلای دیـگر ماست

به معراج عروج از خویش تا دوست

تـولای شما بـال و پـر ماست

به میثم از ازل شد این عنایت

که بـا مهر شما گردد هـدایت